Peki Şimdi Ne olacak,

Anayasa  değişimi için yapılan referandum sonucunda, Hükümetin istediği değişim 

kabul edildi. Bu gün bu oylamanın üzerinden tam 11 gün geçti. Şimdi eminim bütün 

kadrolar teknik detaylar için harıl harıl çalışıyorlar. Bu çalışma sırasında ise dikkat

edecekleri iki ana başlık var elbette.

1.      Öyle bir çalışma yapalım ki, hem herşey bizim istediğimiz şekilde olsun ve ilerde

          amaçlarımız (bunun ne olduğu konusu yoruma tabi) adına yapılacak işler ve atılacak

         adımlar için önümüzde engel kalmasın. Kalsa da onları kolayca atlayabilelim.

2.      Tüm bu değişimi yaparken sakın ha foyamız meydana çıkmasın. Milletin ağzına 

         sakız vermeyelim. Her şey süt liman görünebilsin.

Benim asıl konum bu değil aslında. Anayasalar değişebilir. Bir başka siyasi grup gelir.

 Çalışma yapar gerekli sayıyı alacağına inanırsa mecliste, almaz ise referandum ile 

değişim talebini halka götürür. Nasıl olsa bu milletin oy verirken ki değerlendirmesi 

"lider" yönlendirmesine odaklı...

Gelelim asıl konumuza;

Aylardır, yıllardır bir "Mahalle Baskısı" kavramından bahsediliyor. Önce başörtüsü

 ile başladı. İnançları nedeni ile başını örtenler nedense birden bira eşarp bağlama 

kavramını bir kenara bırakıp türban ile başlarını örterek, başlarını kapatarak saçlarını 

gizlemeye başladılar. Başını "türban" ile örtmayenin, eski yöntemle başını örtenin 

kendilerinden olmadıklarını düşünüp dışladılar. böylece ortaya "bizden" ve "onlardan" 

kavramları çıktı.  Bu saldırıların arkasında “çoğunluk olduk, artık gücümüzü fiziksel hale

 dönüştürebiliriz” mi var acaba? 

 Bu Arada; Göz altına alınan 7 kişi hemen serbes bırakıldı. Anlayacağınız yapanın yanına 

kar kaldı.

Bu kavganın sonu ; Önce Sivas Katliamı bize gösterdi ki, bu tür düşünce tarzları göz

 kırpmadan ve son derece vahşi bir şekilde cana kıyabiliyor.İdil Biret konserini basmak, 

daha sonra da Tophane baskını bize bu düşünce tarzlarını yeniden değerlendrimemiz gerektiğinin

 önemli işareti olarak karşımıza çıkıyor.

Mustafa Kemal, bu konuda ne kadar haklı imiş... O'na düşmanlıklarının sebebi çok 

daha iyi anlaşılıyor bu günlerde.

BİR BAŞKA ÖTEKİLEŞME;

Kürt açılımı, Demokratik Özerklik ve Anadilde eğitim talepleri;

Ülkedemizde 12 milyonun üzerinde kürt kökenli vatandaşlarımız yaşadığını söylüyorlar. 

Bunun sadece 2,5 milyonu, “ Biz Kürt Haklarını savunuyoruz" diyen partiye oy veriyor.  

Bu partiye uani BDP’ye sorarsanız diğerleri Türkiye Cumhuriyeti’nin yıllarca uyguladığı 

asimilasyon politikasına uğramış olanlar. Ancak tüm asimilasyona rağmen nasıl oluyorda 

hala “Kürt” oldukalını söyleyebiliyorlar. Ya Asimilasyon başarısız, ya da onlar sahte Kürt. 

Bir de geriye başka bir şık kalıyor ki o da; Türk olduğunu söyleyince hemen

 “faşist, şövenist “ damgası yemek yerine “Kürt” olma modasına uymayı tercih ediyorlar. 

Tıpkı bir zamanlar Sosyal Demokrat olmanın moda olduğu gibi.

Bu arada, Dalyan’a yerleşen bir İngiliz doğa sever bayan geçetiğimiz günlerde bir televizyon

 kanalında göğsünü gere gere, “Benim de artık TC nüfus cüzdanım var, vatandaşlığa geçtim,

Ben de artık Türküm” derken gözlerindeki mutluluk görülmeye değerdi.

Anadilde Eğitim, Demokratik Özgürlük kavramları  kim için isteniyor ? 

Aklıma çok basit bir soru geliyor ve cevap bulamıyorum. Daha böyle basit soruların cevabını 

bulamıyorken diğer zor, karmaşık 

sorularda ne yapacağız bilemiyorum doğrusu.

Tüm ülkeye dağılmış sayıları 12 Milyonu aşkın Kürt vatandaşlar için mi ? 

Eğer onlar için ise,   O zaman  onlar; gittikleri yerlerde iş ve aş bulabilmek için hangi 

dili konuşacaklar?  

Gittikleri yerleri yani Ankara, İzmir, Mersin, İstanbul, Antalya... gibi şehirleri

 yabancı ülke  (yurt dışı) ve Türkçe’yi de yabancı dil olarak mı görecekler?  Ya da Türkiye’nin 

herhangi bir şehrinden ülkenin, telep edilen şekli ile “demokratik özerk” bölgesine giden  Türk kökenli,

 Türkçe konuşan vatandaşlar, bu bölgeyi yurt dışı olarak mı görecekler..?  Eğer bu “Demokratik Özerk” bölge 

Türkiye Cumhuriyeti’nin bir parçası olacak ise aralarında zaten bir ortak dil olmak durumunda değil mi? 

Bu bölgede “anadilde eğitim almış” gençler; Mesela  Üniversite Seçme Sınavlarına hangi dilde girecekler? 

Gittikleri Türkçe eğitim veren üniversitelere nasıl adapte olacak, nasıl eğitim alacaklar. Yoksa onlar için bir 

Türkçe hazırlık sınıfı açılması mı istenecek sonra? 

Eğer anadilde eğitime Kütçe Üniversite’de dahili olacak ise ki olmak zorunda.

  Sonra bir adım daha bir adım daha derken birbirleri ile hiç bir iletişimi olmayan, 

olamayan iki toplum....

Aslında ülke ekonomistlerinin bir araştırma yapmasını isterdim... 

Bu gün “Demokratik Özerk” bölgenin ülke ekonomisine  katkısı ve bunun karşılığında 

bu ekonomiden o bölgeye aktarılan pay nedir? 

Tabi Buna yıllardır PKK için harcanan para da dahil edilmelidir.